قسمت چهل و چهارم، حسن معجونی، رشید کاکاوند

Spela upp

اکنون ادامه دارد..قسمت چهل و چهارم از فصل اولمهمان: حسن معجونی با حضور: رشید کاکاوندکتاب و سایر انتشاراتدایی وانیا (آنتون چخوف، هوشنگ پیر نظر، نشر قطره)مرغ دریایی (آنتون چخوف، کامران فانی، نشر قطره)سه خواهر (آنتون چخوف، سعید حمیدیان کامران فانی، نشر قطره)باغ آلبالو (آنتون چخوف، سیمین دانشور، نشر قطره)پیرمرد و دریا(ارنست همینگوی، ترجمه احمد کسایی پور، نشر هرمس)مرد بالشی (مارتین مک دونا، امیر امجد)ستوان آینیشمور (مارتین مک دونا، زهرا جواهری)غرب غم زده ( مارتین مک دونا، بهرنگ رجبی)مامورین اعدام ( مارتین مک دونا، بهرنگ رجبی)شخصیتها (شاعر، نویسنده، بازیگر، کارگردان، خواننده، موسیقدان ….)حسن معجونی (بازیگر و کارگردان تئاتر ایرانی، زاده ۱۳۴۷ ه.خ)محمد طالب آملی (از شاعران بزرگ پارسی و طبری سرا سدهٔ یازدهم قمری است. او در ریاضیات، اخترشناسی، حکمت و عرفان دستی قوی داشته یکی از تواناترین شاعران سبک هندی است، ۱۰۳۶ - ۹۹۴ ه.ق)فیلم، سریال، تئاتر ، نمایشنامه و فستیوال…راننده تاکسی (مارتین اسکورسیزی، ۱۹۷۶ م)موسیقی ( آلبوم، جشنواره ها ، موسیقی فیلم و ... )آینه (فرهاد مهراد، اردلان سرفراز، حسن شماعی زاده، تنظیم منوچهر اسلامی، ۱۳۵۰ ه.خ)اشعار و جملات و عباراتوقتِ ضرورت چو نَمانَد گریز دست بگیرَد سَرِ شَمشیرِ تیز(سعدی)————-۱آن طفل یتیمم که ز بس بی‌کسم، از باد دریوزه کنم جنبش گهواره خود را۲از ضعف به هر جا که نشستیم، وطن شد وز گریه به هر سو که گذشتیم، چمن شد جان دگرم بخش، که آن جان که تو دادی چندان ز غمت خاک به سر ریخت که تن شد پیراهنی از تار وفا دوخته بودم چون تاب جفای تو نیاورد، کفن شدهر سنگ که بر سینه زدم، نقش تو بگرفتآن هم صنمی بهر پرستیدن من شد عشاق تو هر یک به نوایی ز تو خوشنود گر شد ستمی بر سر کوی تو، به من شد از حسرت لعل تو ز خون مژه طالب چندان یمنی ریخت که گجرات، یمن شد۳در غربت مرگ بیم تنهایی نیستیاران عزیز آن طرف بیش‌ترند۴من کیستم آخر ز کجا می‌آیم کآشفته چو طره صبا می‌آیم مانا که به خواب دیده باشم خود را خوش در نظر خود آشنا می‌آیم۵مرگ جان می‌دهد از حسرت افسردنِ ما گور لب می‌مکد از چاشنی مردنِ ماهر نفس میکند از دیده ما جذب سرشکخاک گویی شده افیونی خون خوردن ما۶نارسا بختم وگرنه همتم کوتاه نیستاوج عنقا گیرم از بال مگش باشد مرامن چراغم کشتنم را حاجت شمشیر نیست میتوان افشاند دامان که بس باشد مرا ۷هوشمندی جگر آسایی و جان فرسایی استبر جنون زن که در او چاشنی رسوایی است به عبارات حکیمانه دل از دست مدهزان که چون قول کنی محض دکان آرایی است۸ما حذر از برق چشم زخم نداریم خرمن ما را تمام دانه سپند است تلخ تر از زهر چیست چاشنی صبرتلخ تر از هر دو نوش داروی پند است(طالب آملی)-----------------آهوی کوهی در دشت چگونه دودااو ندارد یار بی یار چگونه بودا(ابوحفص سغدی)