Ikona francuskiego kina Romy Schneider

O życiu wiem niewiele, o filmie wszystko – mówiła Romy Schneider, która karierę zaczęła jako nastolatka. Trylogia o Sissi Ernsta Marischki przyniosła jej międzynarodową sławę, tytuł najlepiej opłacanej niemieckojęzycznej aktorki lat 50. i łatkę grzecznej wiedeńskiej dziewczynki. Wizerunek, z którym za wszelką cenę chciała zerwać. Ruszyła więc do Paryża, który odmienił jej karierę i życie. Największy wpływ miały na nią trzy osoby – Alain Delon, Luchino Visconti i Coco Chanel. Talentu gratulowały jej Ingrid Bergman, a Marlene Dietrich została jej wierną powierniczką. Jak naprawdę wyglądało życie ikony kina, której życiorys przypominał szekspirowski dramat? Przygotowując odcinek, korzystałam z następujących źródeł:​Romy Schneider, Die Biographie”, Günter Krenn, Wydawnictwo: Aufbau TB„Romy & Alain, Eine Amour fou”, Günter Krenn, Wydawnictwo: Aufbau TB„Romy i droga do Paryża”, Marly Michelle, tłum. Pawlik Urszula, Wydawnictwo: MarginesyFilm dokumentalny „Romy Schneider, une actrice à fleur de peau”, Documentaire (52’) réalisé par Bertrand Tessier. Diffusion : France 3 / Chérie 25 / RTBF: https://www.youtube.com/watch?v=1xHcn0fyRdAFilm dokumentalny „Romy, femme libre” FRANCE TV: https://www.youtube.com/watch?v=5w7xIqwCRCkFilm dokumentalny „Romy Schneider - Eine Frau in drei Noten”, reżyseria: Frederick Baker„Adieu Romy”  Violaine de Montclos, Wydawnictwo: GrassetPodcastu „Kroniki paryskie” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz YouTube. 

Om Podcasten

„Kroniki paryskie” Kary Becker to podcast, przybliżający słuchaczom fascynujące historie z miasta świateł: o ludziach, zjawiskach, miejscach. Co działo się za murami słynnego Ritza, o którym śpiewał Fred Astaire i który to hotel był świadkiem rywalizacji Marleny Dietrich i Ingrid Bergman, alkoholowych przygód Ernesta Hemingwaya, modowych popisów Coco Chanel i markizy Luisę Casati czy spacerów dzie-dzica fortuny Woolworthów z pumą na smyczy? Kto w imię piękna był gotowy na kąpiel w arszeniku? I dlaczego kawiarnie, jak Cafe de Flore czy Le Deux Magots, stały się centrum miejskiego życia i stałymi punktami w grafiku dnia paryżan? To miedzy innymi tematy moich paryskich kronik w formie audio.