Aflevering 5: De slogan

In de vijfde aflevering van Niemandsland duiken we in de dilemma’s en idealen van de geestelijke gezondheidszorg.  Psychiater Rosalind van der Lem deelt haar blik op een stelsel dat, ondanks nobele intenties, vaak tekortschiet in de zorg voor complexe patiënten.  Hoe kunnen deze idealen, bedoeld om de zorg te verbeteren, juist zo problematisch uitpakken? Van der Lem schetst een historisch perspectief, waarbij beleidsmatige keuzes zoals ‘beter worden doe je thuis’ en ‘minder dwang en drang’ de complexe werkelijkheid uit het oog verliezen. Podcastmakers Elsbeth Stoker en Dija Kabba gaan langs bij de hulpverleners Nathalie Kruit en Maaike Hollestelle van zorginstelling Fivoor. Ze nemen Elsbeth en Dija mee naar een gesloten kliniek waar een paar van hun patiënten zitten. Is het eigenlijk wel mogelijk om uit het niemandsland te komen? Dat is moeilijk, zeggen Nathalie en Maaike. Al kennen ze wel één uitzondering: Bart, een voormalig tbs-patiënt. Bart vond zijn weg uit het niemandsland dankzij de ‘levensloop-aanpak’ – een veelbelovend initiatief dat langdurige begeleiding en consistente zorg belooft voor degenen die door het zorgnet dreigen te vallen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Om Podcasten

Keer op keer trok de familie van de psychotische Tolga aan de bel, maar met hun zorgen gebeurde niks. Tot de dag dat Tolga zijn onderbuurman Rens doodstak.   Zo’n moord gebeurt vaker, en geregeld is het verhaal in grote lijnen hetzelfde: iemand met ernstige psychiatrische problemen valt zijn familie, buurman, of een willekeurige voorbijganger aan. Geregeld is de dader al bekend bij justitie of zorginstanties, en hebben familie of buren aan de bel getrokken. Meestal zijn de daders kwetsbare mensen met complexe, ernstige psychiatrische problemen, van wie we vaak al weten dat ze mogelijk agressief kunnen worden. Het gaat dus om misdrijven, gepleegd door mensen die vóór die fatale dag patiënten waren, of hadden moeten zijn.  In Niemandsland onderzoeken Elsbeth Stoker en Dija Kabba hoe het kan dat juist deze groep nog te vaak niet de juiste zorg krijgt.